Copyright © 2014 "Ben Productions" · Alle Rechten Voorbehouden
Voeg toe aan favorieten
Het Heerlens Schrijverscafé streeft ernaar om met ingang van juni 2014 regelmatig een nieuwe bijdrage van een van onze leden te publiceren.
Bijdrage Augustus 2015 Han Weinberg huis te koop lief huis ik dwaal ontheemd door lege kamers streel zacht je muren scheuren en kiertjes lekken herinneringen aan ons gezin de tijd haalt mij in je trap wordt te steil je kamers te ruim je tuin te groot je past niet meer lief huis ik hou van je lap je raam wrijf je deur blink je vloer kus je plint ik ruim je leeg sluit ons verleden in dozen pak je in je ontmantelde ziel sijpelt weg langs wanden doordrenkt van ons leven fluistert je stem zachter, zachter, zacht van voorbij geluk je slaapt mooi huis tot nieuwe mensen je wakker kussen om te koesteren, nestelen mijn huis, hun huis lief huis ik heimwee je thuis Han Weinberg Bijdrage Juni 2015 Verena Germeraad De kraai Lopend door de voor haar zo bekende heuvels raakte ze verdwaald in haar gedachten. Zwevend door het slagveld dat leven heet. Contrasterend met de voeten die trefzeker in de rulle aarde zakten. Zo liet zij kilometers achter zich, terwijl de overpeinzingen haar volgden als spoken in een slapeloze nacht. Haar hart schreeuwde, hunkerde naar verlossing. Onherroepelijk werd de wil overstemd door de stem van ratio: dat kan niet. Dat mag niet. Er is te veel te verliezen. Verliezen, alsof het leven een spel is. Een pionnetje dat over een bord schuift, op zoek naar geluk. Obstakels overwinnend of omzeilend. En wie niet bij die ultieme eindstreep komt, heeft verloren. De wind nam toe, trok aan haar haren. Hij bracht het aroma van gras en wilde bloemen mee. Stug stapte ze door, verder en verder. Hoe ver kon ze gaan? Ver genoeg om dogma’s achter zich te laten? Een schor geluid haalde haar terug naar het heden. Boven haar hoofd scheerde een kraai voorbij. Met zijn vleugels gespreid zweefde hij door het landschap. Zou hij ook zoekende zijn? En wat als hij het had gevonden? Ging hij dan, net als zij, rusteloos verder? Zoekend naar een nieuwe bestemming, een eindbestemming die nooit zou komen. Bijdrage Mei 2015 Heleen Soethoudt-Barends Te gek voor woorden Tschamba-Fii Laatst las ik de naam weer in een roman van Vonne van der Meer. Ineens overviel me die sterke geur van zonnebrandolie uit de jaren vijftig. Weer zag ik mijn kleine zusje bleek wegtrekken, terwijl mijn moeder haar verbrande schouders insmeerde. Mijn kordate moeder was er heilig van overtuigd dat het goed spul was. Zij hield op geen enkele manier rekening met het feit dat wij als kinderen die lucht, die stank van Tschamba-Fii verafschuwden. Zelf wist ik niet dat een kind van het inademen van een nare lucht kan wegraken. Het was heftig. Mijn kleine zusje viel flauw en werd slap en bleek de caravan uit gedragen. In het frisse gras kwam ze snel weer bij. Mijn grote zus en ik zaten met rood verbrande koppen toe te kijken. Even later glipte ik naar de wasruimte om het stinkende spul af te spoelen van mijn rood gloeiende armen. Aan mijn lijf geen Tsamba-Fii meer, ook al zag de man op de fles er met zijn grote hoed vertrouwenwekkend uit. Bijdrage Oktober 2014 Magda Thomas Jij huilt niet snel Verbaasd voel ik je arm zacht om mijn schouder Je mond kust mijn voorhoofd en je lacht je mooie lach Jij huilt niet snel fluister je wellicht als troost van een zwaar hart en je lacht je mooie lach Van binnen schreeuwt het moord en brand naar rust in een brandende schuur en jij lacht je mooie lach Mijn ogen verduisterd, stil onvermogen sijpelt door luiken van wimpers en make up en jij lacht je mooiste lach En terwijl mijn gezicht verandert in een mozaiek van allerlei kleuren ,lacht mijn hart weer mijn mooie lach Lach jij je mooiste lach en brand je kus nog lang na op mijn voorhoofd en voel ik en lach weer mijn mooiste lach Bijdrage juli 2014 Anita Seo Dornbach Soms voel ik me afgedankt uitgesorteerd als een uitgediende oude jurk in een plunjezak gestopt samen met Schubert´s wandelstok op winterreis gestuurd hoor ik lang vervlogen stemmen die zeggen: grijp er niet naar sterren zijn voor jou niet weggelegd zie ik jouw opgezette glimlach mijn spiegelbeeld kleineren En toch voelde ik me bijzonder toen ik aan jou voorbijging blootsvoets zonder enig spoor voelde ik me mooi in mijn katoenen zomerjurk met vergeet-mij-nietjes maar vlinders houden niet van onbeduidend onkruid onuitgesproken woorden door vingers in lichte lucht geschreven waar zelfs de kleinste streep vervluchtigt met de wind Bijdrage juni 2014 Maurice Meyers Luisteren kan zoveel zeggen De Nederlandse media staat bol van de opinie en opiniemakers; soms professionele deskundige maar vaker ook de burgerij door middel van straatinterviews. Daarnaast telt de televisie ook nog 10 talkshows waar bekende Nederlanders hun mening ventileren over wat dan ook. Bekend is het voorval van het onfortuinlijke kamerlid Johnny Leerdam die op de hak werd genomen door het Pownews met de vraag:” Wat vind je van de terrorist alblabla en wat moeten we met hem doen?”. Het gerenommeerde kamerlid gaf een professioneel maar niet doordacht antwoord, dat de fractiespecialist van de PvdA hier uiteraard mee bezig was. “Alblabla” bleek niet te bestaan. Johnny Leerdam voelde zich in de kuif gepikt en stapte uit de politiek. Ook in programma’s als de Wereld draait door, zien we geregeld bloopers. Een demonstrant wil Marokkanen uitzetten naar Istanbul. Coulant; hij stuurt ze op vakantie naar Turkije. De televisie maakt de mens anders; laat staan de computer. Via het Internet wordt opinie als waarheid geslikt; ook de kranten lezer is niet altijd veel beter dan zijn digitale makkers. Rectificaties worden vaak anders geïnterpreteerd als dat ze bedoeld zijn. Vaak voelt de burgers zich bevestigd in de schuld van deze of gene. Ik wil al nauwelijks een woord vuil maken aan mensen die elkaar anoniem beschuldigen via het Internet. Veilig in hun eigen kamertje. Hoe krijgen we dit Tij gekeerd? Moet bij elk opinie stuk een rode rand eromheen met een disclaimer. “ Dit is slechts de mening van desbetreffende persoon, en de krant is niet verantwoordelijk voor welke geestelijke schade dan ook”. Moeten enkele talkshows van de buis? Voor deze mediadictatuur zou ik ook al niet zijn. Moet er bij “ Borrelpraat” een Postbus 51 kijkwijzer symbool in beeld komen? Bij films is er tenminste een filmkeuring, iets dat niet bij het journaal of discussieprogramma bestaat. Jan-Peter Balkenende probeerde ooit in een ver verleden een discussie over “ Waarde en Normen” aan te zwengelen. Zelfs het vaderlandse cabaret werd tegen een meetlat gehouden. Maar ook in de huiskamers is er iets veranderd. Mensen die geen andere geluid kan verdragen als het acht-uur Journaal op de buis is. Het lijkt of iets pas echt is, als het op de televisie te zien is. We worden overspoel door te veel informatie. Hetgeen net zo dodelijk is als te weinig. Waarschijnlijk hebben de mensen behoefte aan duiding. En dan maakt het voor sommige mensen niet uit, door wie. Desnoods door Dries Roelvink. Niet dat ik Dries Roelvink niet capabel vindt om een mening te geven over spanningen in Israel ; hij komt toch immers uit de Jordaan”. Humor ligt op straat, weliswaar… Maar, waar gaat het daadwerkelijk om in het leven? De cruciale vraag blijft welke informatie is voor de mens van belang, om een gelukkig leven te leiden? Het Journaal moet mensen niet neerslachtig maken, maar in principe energie geven om de wereld te veranderen. Ik geloof erg in de verbeelding aan de macht. Op mijn middelbare school kregen we bij Maatschappijleer een blok over euthanasie. Terwijl dit als jongeren een ver-van-mijn-bed-show is. Beter, zou zijn geweest voorlichting over de arbeidsmarkt en hoe je bijvoorbeeld met tegenslagen omgaat. Ik geloof in vooruitgang. In Afrika ontwikkelde men een telefoon-app waarmee een boer een plant fotografeert en een landbouwdeskundige informatie kan geven over de gezondheid van de plan op afstand. Zodat de boer een goede beslissing kan nemen. Techniek en informatie moet men inzetten ten dienste van de mens. Het Joods gezegde vind ik van belang:” Een mens gered, is de wereld gered”. Verbeelding aan de macht en vooral delen van kennis, geld en middelen. Maar, er mag ook geen kloof komen tussen mensen die wel beschikking hebben over kennis en mensen die dat niet hebben. En voor de huiskamer blijft gelden dat we weer geïnteresseerd zijn in elkaar. Waarschijnlijk is het enige remedie om soms de televisie uit te zetten of de krant op zij te leggen en met je partner weer eens te praten over die zaken die werkelijk van het belang zijn? Hoe gaan we met elkaar om? Praten we of chatten we slechts met elkaar? Want, is de televisie en het Internet niet de reden, waarom mensen niet meer met elkaar praten. Vroeger was het zo, als Hilterman sprak en nu omdat Mathijs van Nieuwkerk weer een nieuw jasje heeft. Het echte leven staat toch los van bytes and bits en blauw licht…..
